Anasayfa
Çaysız bir dünya nasıl olurdu acaba? Çay keşfedilmeseydi, çaydanlık,
çay fincanı, kaşığı, işyerlerinde çay paydosu, şehirlerarası
otobüslerde çay molası olamazdı. Şükür ki çay milattan önce 2737
yılında büyük Çin İmparatoru Shen Nung tarafından tesadüfen de olsa
keşfedildi.
Shen Nung bir gün bahçede ağzı açık bir kapta su kaynatırken
çalılıklardan bir kaç yaprak kaynayan suyun içine düştü. Nung
yaprakları suyun içinden toplayamadan yapraklar suda kaynamaya, hoş bir
koku etrafa yayılmaya başladı. İmparator merak edip suyun tadına
bakınca çay keşfedilmiş oldu.
İmparatorun kendi keşfi hakkındaki düşüncesi çayın susuzluğu
bastırdığı, harareti giderdiği ve uykuya olan isteği azalttığı
şeklindeydi. Çay ismi de Çincedeki "ça"dan geliyor. Benzer şekilde çaya
Ruslar "chay" Araplar "shaye" Japonlar 'cha' diyorlar.
Çay bugün dünyada sudan sonra en çok içilen içecektir. Avrupa'ya gelişi
1610 yılını buldu, başlangıçta da ilaç muamelesi gördü. Halbuki o
yıllarda çay Orta Asya'da o kadar değerliydi ki çay balyaları ticarette
para yerine geçebiliyordu.
Çayın Avrupa'ya geldiği ilk yıllarda tüccarlar satışını ateş düşürücü,
mide ağrısı giderici, romatizmayı önleyici bir ilaçmış gibi
yaparlarken, doktorlar biraz daha ileri giderek çaydan yapılan iksirin
tüm hastalıklara karşı direnç kazandırdığını ve yaşlanmayı
geciktirdiğini ileri sürüyorlardı.
Zamanla bu sefer de çayın aleyhine görüşler yayılmaya başladı. Fransız
fizikçiler çayı asrın en münasebetsiz yeniliği diye nitelendirirlerken
bir Alman doktor da 40 yaşından sonra çay içenlerin ölüme daha yakın
olacaklarını iddia ediyordu.
İngiltere'de ise çay içmek alışkanlık haline gelince kadın dergileri ev
kadınlarının çay yüzünden ev işlerine soğuk bakmaya başladıklarını,
ekonomistler ise çalışmaya harcanacak zamanın çay içmekle tüketildiğini
ileri sürdüler. Ancak bunların hiçbiri çayın dünyanın en favori içeceği
olmasını önleyemedi. Miktar tam olarak bilinemiyor ama dünyada senede 2
milyon ton civarında çay tüketildiği tahmin ediliyor.
Günümüzde çayın yaygınlaşmasına en çok etki eden faktör poşet çayın
icadıdır. Her ne kadar icadının tam farkına varmasa da poşet çayın
mucidi Thomas Sullivan'dır. Kahve ve çay ticareti ile uğraşan Sullivan,
müşterilerine sık sık çay örnekleri gönderiyordu. Başlangıçta bu iş
için teneke kutuları kullanırken, sonradan elde dikilmiş ipek
torbaların bu iş için daha pratik ve ucuz olacaklarını düşündü.
Çok geçmeden siparişler başladı ama şaşırtıcı olan esas malı değil
torba içindeki örnek çayları sipariş etmeleriydi. Müşteriler torbaların
çayın kaynamasını kolaylaştırdıklarını keşfetmişlerdi. Çayın torba
(poşet) içinde satımı o kadar geliştirildi ki Batı ülkelerinde tüketim
oranı toplam çay tüketiminin yarısına ulaştı.
alıntıdır...
çay fincanı, kaşığı, işyerlerinde çay paydosu, şehirlerarası
otobüslerde çay molası olamazdı. Şükür ki çay milattan önce 2737
yılında büyük Çin İmparatoru Shen Nung tarafından tesadüfen de olsa
keşfedildi.
Shen Nung bir gün bahçede ağzı açık bir kapta su kaynatırken
çalılıklardan bir kaç yaprak kaynayan suyun içine düştü. Nung
yaprakları suyun içinden toplayamadan yapraklar suda kaynamaya, hoş bir
koku etrafa yayılmaya başladı. İmparator merak edip suyun tadına
bakınca çay keşfedilmiş oldu.
İmparatorun kendi keşfi hakkındaki düşüncesi çayın susuzluğu
bastırdığı, harareti giderdiği ve uykuya olan isteği azalttığı
şeklindeydi. Çay ismi de Çincedeki "ça"dan geliyor. Benzer şekilde çaya
Ruslar "chay" Araplar "shaye" Japonlar 'cha' diyorlar.
Çay bugün dünyada sudan sonra en çok içilen içecektir. Avrupa'ya gelişi
1610 yılını buldu, başlangıçta da ilaç muamelesi gördü. Halbuki o
yıllarda çay Orta Asya'da o kadar değerliydi ki çay balyaları ticarette
para yerine geçebiliyordu.
Çayın Avrupa'ya geldiği ilk yıllarda tüccarlar satışını ateş düşürücü,
mide ağrısı giderici, romatizmayı önleyici bir ilaçmış gibi
yaparlarken, doktorlar biraz daha ileri giderek çaydan yapılan iksirin
tüm hastalıklara karşı direnç kazandırdığını ve yaşlanmayı
geciktirdiğini ileri sürüyorlardı.
Zamanla bu sefer de çayın aleyhine görüşler yayılmaya başladı. Fransız
fizikçiler çayı asrın en münasebetsiz yeniliği diye nitelendirirlerken
bir Alman doktor da 40 yaşından sonra çay içenlerin ölüme daha yakın
olacaklarını iddia ediyordu.
İngiltere'de ise çay içmek alışkanlık haline gelince kadın dergileri ev
kadınlarının çay yüzünden ev işlerine soğuk bakmaya başladıklarını,
ekonomistler ise çalışmaya harcanacak zamanın çay içmekle tüketildiğini
ileri sürdüler. Ancak bunların hiçbiri çayın dünyanın en favori içeceği
olmasını önleyemedi. Miktar tam olarak bilinemiyor ama dünyada senede 2
milyon ton civarında çay tüketildiği tahmin ediliyor.
Günümüzde çayın yaygınlaşmasına en çok etki eden faktör poşet çayın
icadıdır. Her ne kadar icadının tam farkına varmasa da poşet çayın
mucidi Thomas Sullivan'dır. Kahve ve çay ticareti ile uğraşan Sullivan,
müşterilerine sık sık çay örnekleri gönderiyordu. Başlangıçta bu iş
için teneke kutuları kullanırken, sonradan elde dikilmiş ipek
torbaların bu iş için daha pratik ve ucuz olacaklarını düşündü.
Çok geçmeden siparişler başladı ama şaşırtıcı olan esas malı değil
torba içindeki örnek çayları sipariş etmeleriydi. Müşteriler torbaların
çayın kaynamasını kolaylaştırdıklarını keşfetmişlerdi. Çayın torba
(poşet) içinde satımı o kadar geliştirildi ki Batı ülkelerinde tüketim
oranı toplam çay tüketiminin yarısına ulaştı.
alıntıdır...
